Gontrode Heirweg 114    9090 Merelbeke-Melle
Maak hier een afspraak
indien het niet lukt om een afspraak te boeken : bel naar 02/8088592 (helpdesk)
Tel : 09 252 23 84   Belmoment : elke werkdag : 13.30-14.30 u.

Afwezigheid van Dokter Hans Taragola om medische redenen.

Op 19.04.24 onderging Dokter Hans Taragola in urgentie een 12-uur durende heelkundige ingreep voor een levensbedreigende aandoening. Na deze zware ingreep is een intense revalidatie aan de gang die een volledige werkonbekwaamheid tot minstens einde augustus 2024 tot gevolg heeft.

De zomerperiode is gelukkig de minst drukke periode in de huisartsenpraktijk zodat ik intussen de continuïteit van de zorg verder kan verzekeren.

Dokter Hans Taragola houdt er aan te bedanken voor de talrijke herstelwensen en steunbetuigingen van zijn patiënten.

Dokter Francis Van Mol.

Wij trachten een maximale dienstverlening aan onze patiënten te verzekeren. De ervaring leert dat dit ook van de patiënt een zekere discipline vereist. Inderdaad, de toename van de communicatiemogelijkheden via digitale kanalen (mail, whatsapp, sms, ….) maakt het voor ons onmogelijk het overzicht te bewaren. Een onmiddellijk reactie is quasi uitgesloten. Het antwoord komt soms (te) laat of erger nog wordt soms helemaal vergeten. 

Daarom graag uw aandacht en begrip voor volgende richtlijnen. 

Consultaties: Maak een afspraak via het agenda of telefonisch de ganse dag, maar niet tijdens het belmoment  (13.30-14.30 u).

Huisbezoeken: bij voorkeur voor 10 uur telefonisch aanvragen.

Uitslagen, attesten en andere vragen:  neem steeds zelf contact op tijdens het belmoment (13.30-14.30 u) of maak een afspraak.

Voorschriften: vraag voldoende voorschriften tijdens uw raadpleging en kom langs als ze bijna op zijn. Vraag geen voorschriften via mail of telefoon.

In geval van levensgevaar: bel eerst 112 !
Dringend uw dokter nodig: bel 09 252 23 84
 ——-
Dokter nodig ‘nachts of in het weekend?
Dokter van wacht (na 19 uur, weekend en feestdagen): bel 1733
Klik eerst hier : www.huisartsenwachtposten.be

Graag uw aandacht voor deze petitie die nog steeds loopt. 
Deze arts zit reeds sinds 2016 vast in Iran : Vrt  artikel
Standpunt belgische artsenvereniging

Open Brief van zijn kinderen uit oktober 2021 (!)

“Lieve papa, het is vandaag 2.000 dagen geleden sinds je onterecht gearresteerd werd en op elk van die 2.000 dagen verlangden we naar je terugkomst. Elke verjaardag, Kerstmis en Nieuwjaar, wensen we dat je de volgende met ons zult kunnen doorbrengen. De jongste van ons was pas vier toen je gearresteerd werd, en elk jaar vraagt hij de Kerstman om je terug te brengen als zijn kerstcadeau”

De kinderen, die hun vader al sinds november vorig jaar niet meer mogen bellen, blijven ondanks alles hoopvol.
“Wij zullen niet stoppen met vechten voor jouw vrijlating, zodat jij het gevoel van echte vrijheid weer kunt ervaren. We blijven mensen oproepen om zich aan te sluiten bij onze strijd voor jouw vrijlating, voor gerechtigheid. We zullen niet stoppen totdat je weer thuis bent, bij ons, bij je familie en vrienden, en terug in de wetenschappelijke gemeenschap, waar je anderen kunt blijven helpen met je werk en onderzoek.”
Statement van de rectoren van 5 Vlaamse universiteiten in mei 2023

De vijf rectoren vragen in een gezamenlijk statement aandacht voor  de uitzichtloze situatie van Ahmadreza Djalali (en anderen) in de gevangenissen van Iran. ‘Het is belangrijk om hier steeds opnieuw de aandacht op te vestigen.’

Vorige week was Vida Mehrannia in ons land. In een volgepakte vijfdaagse holde ze van afspraak naar afspraak. Ze ontmoette politici, deelde haar verhaal met journalisten, woonde solidariteitsacties bij, sprak met rectoren.

Vida Mehrannia is inmiddels goed en wel terug in de Zweedse hoofdstad Stockholm, waar ze woont en werkt. Haar vijfdaagse in ons land zit erop. Maar haar zaak blijft brandend actueel: de zaak van haar 51-jarige echtgenoot Ahmadreza Djalali. Vermaard arts, gespecialiseerd in de rampengeneeskunde, onderzoeker aan het Zweedse Karolinska Instituut, gastprofessor aan onder andere de VUB.

Tijdens een bezoek aan Iran in april 2016, voor een lezingenreeks op uitnodiging van de universiteiten van Teheran en Shiraz, werd Djalali plots opgepakt. Beticht van spionage werd hij na een schijnproces in 2017 ter dood veroordeeld. Zijn executie werd al enkele keren aangekondigd, om vervolgens tot nader order te worden uitgesteld.
Zeven jaar nu al teert Ahmadreza Djalali weg in een Iraanse gevangenis, veelal in eenzame opsluiting.
Zeven jaar nu al leven zijn echtgenote, hun kinderen, zijn familie, vrienden en collega’s met de hoop dat er op een dag eindelijk goed nieuws uit Iran mag komen.

Zeven jaar nu al leven zij met de vrees dat op een dag het nieuws zal komen dat ze hun man, vader, familielid, vriend en collega voorgoed kwijt zijn.

Het is moeilijk te vatten wat die onzekerheid en onrechtvaardigheid precies doen met Ahmadreza Djalali, Vida Mehrannia, hun kinderen en hun naasten. Vast staat wel dat dit onmenselijk en onaanvaardbaar is. Zoals het bijna boven-menselijk is waar Vida Mehrannia na zeven schier uitzichtloze jaren nog altijd de kracht vandaan haalt om op deuren te blijven kloppen, haar verhaal te blijven vertellen en hoop te blijven koesteren.

De confrontatie met zoveel onrecht en willekeur, maar ook met zoveel moed en strijdlust stemt tot nederigheid en nodigt uit tot actie.
Het is belangrijk dat Vida Mehrannia de tijd en de gelegenheid krijgt om haar boodschap steeds opnieuw onder de aandacht te brengen – in tv-studio’s en kantoren, op pleinen en in parlementen.

Het is belangrijk dat wij wij – politici, journalisten, rectoren, middenveldorganisaties, bezorgde burgers, … – die boodschap steeds opnieuw blijven herhalen en haar verhaal kracht bijzetten. Met publieke acties en met gerichte initiatieven die binnen ons bereik liggen, zoals de opschorting van alle nieuwe vormen van academische samenwerking met Iraanse kennisinstellingen zolang Ahmadreza Djalali’s fundamentele mensenrechten niet worden gerespecteerd.

Het is belangrijk dat we dat doen met een heldere stem. Met de moed en volharding waarvan Vida Mehrannia nu al zeven jaar getuigt. Voor haar en voor Ahmadreza Djalali.

Dat geldt eveneens ten aanzien van de familie en vrienden van Olivier Vandecasteele, wiens situatie we net zo goed op de voet blijven volgen.

Overigens is het ons niet enkel te doen om mensen die we van naam en gezicht kennen maar ook om die talloze andere slachtoffers van staatsterreur en willekeur. De strijd voor mensenrechten in Iran werd en wordt gedragen door moedige vrouwen en mannen, studenten en burgers, die ten volle beseffen dat ze een zware prijs betalen in mensenlevens, met wrede represailles die henzelf maar ook hun families kunnen treffen.

Opkomen voor de waarden en principes waar wij voor staan, respect voor de universele mensenrechten uitdragen en verdedigen, maatregelen nemen als die mensenrechten geschonden worden: dat schraagt niet alleen de strijd voor de vrijlating van Ahmadreza Djalali, het versterkt ook de strijd van die talloze andere slachtoffers die we niet altijd een naam en een gezicht kunnen geven maar die óók altijd iemands partner, ouder, kind, familielid, vriend of collega zijn.

Rik Van de Walle (UGent)
Jan Danckaert (VUB)
Luc Sels (KU Leuven)
Herman Van Goethem (UAntwerpen)
Bernard Vanheusden (UHasselt)